Van Gogh (2)

We hebben ons weer mooi laten beetnemen door de vrienden van Theo van Gogh. Toen Theo op barbaarse wijze werd vermoord, werd hij al snel icoon van de vrije meningsuiting. Hij kreeg een standbeeld en iedereen was het altijd al roerend met hem eens geweest. Weinigen durfden hier twee zaken te scheiden: de moord die geen enkele vergoelijking verdraagt, en de volstrekt onacceptabele wijze waarop Theo van Gogh zijn vuilspuiterij telkens weer in alle media kon ventileren. Nederland had sterk behoefte aan ‘iemand die het maar eens durfde te zeggen’. Media gingen gretig in op elke hype. Ik zie dat anders, toen en nu nog. Theo van Gogh was een bedreiging voor de vrijheid van meningsuiting.

De vrienden van Van Gogh lijken nu na jaren ontwaakt te zijn. Wat zien we nu in onder meer VN 43? Kwalificaties als ziekelijk en kwaadaardig worden niet geschuwd, zelfs niet door vrienden die hem na stonden. Psychiatrische termen als schizofrenie of Gilles de la Tourette worden grif als...