Fotodocument / Reborn mamma’s

‘Het is gewoon een trauma,’ zegt Anneke de Vos, ‘zo heet dat, geloof ik.’ Het was 1963 en haar pasgeboren dochter werd, nog voor ze haar goed had kunnen zien, afgevoerd naar de couveuseafdeling van het ziekenhuis. Ze was niet te vroeg geboren, maar ze woog te weinig. Zo weinig dat ze nog drie maanden in het ziekenhuis moest blijven, terwijl Anneke naar huis moest. ‘Ik mocht haar alleen vanachter glas bekijken. Dat ging zo in die tijd, ik mocht er niet bij blijven, haar niet zelf voeden, en drie maanden lang heb ik haar niet mogen vasthouden. Toen we haar eindelijk mee naar huis mochten nemen, was het alsof we een aangenomen kindje meekregen.’

Over die moeilijke tijd vertelt Anneke de Vos terwijl ze de pop die voor haar op tafel ligt zachtjes streelt. De teckel Lady draaft vrolijk rondjes om haar heen. Onverstoorbaar gaat ze verder: ‘Met mijn man kon ik er niet over praten. Hij had niet zoveel met baby’s, en hij wilde naast onze dochter ook niet nog...