Matthew E. White. Big Inner

Te dik, te harig en ook nog eens keer te brillig. Je zou je bij Matthew E. White beslist een loopbaan kunnen voorstellen, achter de kassa bij Staples bijvoorbeeld, maar niet in de popmuziek. En al helemaal niet als middelpunt van de warmbloedige soul die hij toch echt maakt. Weliswaar een zwaar onderkoeld middelpunt, getuige zijn debuut Big Inner, waardoor het in eerste instantie kan lijken of White het allemaal niet werkelijk meent. Maar laat niemand zich van de wijs brengen door dat onverschillige stemgeluid. ‘I am a barracuda, I am a hurricane,’ zingzucht White in het opzwepend gearrangeerde ‘Big Love’ en aan het eind van de cd ben je geneigd hem nog gelijk te geven ook. Het gaat hier per slot van rekening om de Big Inner – als u begrijpt wat White bedoelt. In het tien minuten durende slotnummer ‘Brazos’ verklaart hij, ondersteund door een aanzwellend dameskoor, bij herhaling dat Jezus Christus onze Heer is, en jouw vriend. Zonder een spoortje ironie....