*** Zola Jesus. Conatus

De jarentachtighausse mag dan over haar hoogtepunt heen zijn, de platen die net zo goed dertig jaar geleden hadden kunnen verschijnen blijven maar komen. Een vraagje: zou iedereen van boven de vijfenveertig en onder de vijfenvijftig schrikken van het geluid van Zola Jesus? Want de jonge Amerikaanse klinkt zo exact hetzelfde als Siouxsie Sioux, de Engelse zangeres die in vroeger tijden furore maakte met haar groep de Banshees, dat het eng wordt. Alsof er een muzikale Xerox-machine (een modernere vergelijking had ook gekund, maar we blijven graag in de sfeer van de tijd) aan het werk is geweest. Als je je over dat bezwaar heen kunt zetten, of als je gewoon denkt: lekker! ontwaar je een getalenteerde dame die een mooie sfeer kan neerzetten met ijle songs die toch aards blijven door de stevige ritmische ondergrond. Maar haar nieuwe cd, het in aanzet betoverende Conatus, is mij uiteindelijk toch te behoudend en te eenvormig om over de volle lengte te kunnen...