Pop

**** Tom Waits. Bad As Me

Kijk, daarom is het geven van een sterrenwaardering nu zo verdomde moeilijk. Tom Waits verdient sowieso vijf sterren voor het feit dat hij Tom Waits is. En op een slechte cd heb ik ‘m nog niet kunnen betrappen de laatste kwart eeuw. Iedere andere artiest behalve Tom Waits had voor Bad As Me ook geheid vijf sterren gekregen – en nog een beetje. De rijkdom aan sfeer, het gebrek aan stoplappen, de diepgang, de teksten – het is allemaal onovertroffen. Maar de man in kwestie moet het opnemen tegen de schaduw van Tom Waits. Dat is een gevecht dat niemand kan winnen, ook deze duivelskunstenaar zelf niet. Waits’ oeuvre valt grofweg onder te verdelen in twee delen. De muziek van vóór Swordfishtrombones uit 1983, toen hij zijn redelijk brave Americana inwisselde voor, ik zeg het wat oneerbiedig, de begeleiding van een potten- en pannenorkest. En de muziek van daarna. Bad As Me verenigt voor het eerst die twee kanten. Waits is vanaf het opruiende openingssalvo dat...