*** Michael Kiwanuka. Home Again

Opvallend dat er opeens een aantal nieuwe zwarte muzikanten is dat sterk de aandacht trekt. Minstens zo opvallend dat hun muziek, ondanks onmiskenbare elementen uit de soul, strikt genomen niet onder soul valt. Niet volgens de oude norm, zie Otis en Aretha. En ook niet volgens de nieuwe, zie Beyoncé en Badu. Binnenkort komen de debuten van (rockband) Alabama Shakes en (excentrieke solo-act) Willis Earl Beal, maar als eerste dient zich Home Again van Michael Kiwanuka aan. Hij is de vriendelijkste van het stel, geboren in Londen, met een Oegandese achtergrond. Kiwanuka noemt zelf Bob Dylan als belangrijke invloed, al meen ik in het titelnummer toch echt – nog verrassender wellicht – echo’s van Randy Newman te horen. Weer elders klinkt een zweem van Van Morrison. In muzikaal opzicht geven de fluiten en violen van de sterke openingssong ‘Tell Me A Tale’ al aan hoe breed, en hoe fluwelig ook, de zanger die mistroostig van de hoesfoto wegkijkt het wil...