**** Chromatics. Kill For Love

Liefhebbers van de opvallende (want veelal elektronische) soundtrack van Drive zijn bekend met het werk van muzikaal architect Johnny Jewel. Eerst zou hij zelfs, met partner Matt Walker, alle muziek voor de film van Nicolas Winding Refn voor zijn rekening nemen. Daar staken de almachtige filmstudio’s een stokje voor, maar er bleef voldoende over om te kunnen zeggen dat het succes van Drive de wereld afdoende heeft opgewarmd voor de nieuwe cd van Jewels belangrijkste project: Chromatics. Wellicht aardig om te vermelden dat Chromatics in de begindagen ‘gewoon’ een gitaarband was. Ergens hoor je dat nog, maar het spel is nu volslagen emotieloos, gestut op afgemeten gitaarakkoorden en brede synthesizertapijten, met bitterkoud maar merkwaardig genoeg toch gevoelig en zelfs sexy resultaat. Kill For Love is de eerste cd van de ‘band’ in vijf jaar tijd. Chromatics opent verrassend, met een comateuze versie van ‘Hey Hey, My My (Into The Black)’, het nummer van...