Bob Mould / Sugar

Bob Mould en zijn band Sugar gaven me na een concert in Paradiso een cadeautje dat ik in tijden niet meer had gekregen van een band: een suis in mijn oren die me nog dagen parten speelde. Het was een ouderwets gevoel, niet eens onprettig. Zo ging het vroeger. Je ging naar een hard concert en daarna was je doof. Een beetje, tijdelijk. Zijn concerten in de loop der jaren zachter geworden? In de jaren tachtig en negentig zag je nergens van die decibelmeters in zalen.

In zekere zin betaalde Bob Mould ons hier met gelijke munt terug. De gitarist en zanger heeft al jaren last van tinnitus. Hij kan zelfs niet slapen als er geen omgevingsgeluid klinkt dat het voortdurende geruis en gesis in zijn oren gezelschap houdt, schrijft Mould in zijn (met hulp van Michael Azerrad) geschreven autobiografie See a Little Light. Die eigenlijk beter I’m Down (Again) had kunnen heten, want Mould is geen lachebekje. Dat was hij al niet ten tijde van zijn baanbrekende band Hüsker Dü, die...