The xx. Coexist

Opvallend hoeveel er is veranderd bij The xx op de nieuwe cd Coexist, terwijl alles toch eigenlijk bij hetzelfde is gebleven. De door Jamie Smith gefabriceerde kille elektronische beats, doorgaans in trage tempi en sporadisch onderbroken door een gitaarlijn als een ijsbloem, dienen nog steeds als fundament voor de zwaar onderkoelde zangpartijen van Romy Madley Croft en Oliver Sim. Maar anders dan op het zeer goed verkochte debuut xx uit 2009, waarop het verrassingselement vanzelfsprekend een rol speelde, zijn deze elf liedjes niet sensueel maar sullig, niet spannend maar slap, niet doeltreffend eenvoudig maar juist simpel.

Met single en openingsnummer ‘Angels’ begint het nog aardig, maar zo halverwege de cd slaat de xx-vermoeidheid toe. De telkens weer opgezochte duetvorm van Madley Croft en Sim begint tegen te staan, evenals het schier onophoudelijke geëmmer over intermenselijke relaties (alsof er andere relaties bestaan tussen mensen, maar goed). En dan durft de...