Bob Dylan. Tempest

Tien uit tien – volgens de maatstaven van het Britse tijdschrift Uncut een meesterwerk. Voorspelbaar eigenlijk, die waardering bij de eerst verschenen recensie voor Tempest, de nieuwe cd van Bob Dylan. Zijn naam en faam blijken, onder popjournalisten althans, nog even groot als in de jaren zestig. En dat terwijl zijn voorlaatste album toch echt Christmas In The Heart heet, en niet Blonde on Blonde of John Wesley Harding. Welke popzanger kan zeggen dat hij exact vijftig jaar na zijn debuut een meesterwerk op zijn naam schrijft? Alleen Bob Dylan.

Of Tempest het meesterwerk is dat Uncut erin hoort, staat allerminst vast. Strikt muzikaal genomen is het een nogal gemakzuchtige Dylan, met uit de folk en blues geleende eindeloos repeterende themaatjes in plaats van liedjes, waarover de moeder aller mythes van de muziek zijn onheilszwangere teksten spuwt. Die teksten, en de bevlogen wijze waarop Dylan ze brengt, vormen hier de voornaamste aantrekkingskracht. Tempest is...