Donald Fagen. Sunken Condos

De nieuwe cd van Donald Fagen is zelfs beter dan The Nightfly, het nog altijd geliefde solodebuut van de Steely Dan-voorman uit 1982. Eén minder nummer staat erop, het met een flauw refrein opgezadelde ‘Memorabilia’. En, vooruit, die lange gitaar­solo van Kurt Rosenwinkel in slotsong ‘Planet D’Rhonda’ had niet gehoeven. Twee kleine smetjes op wat heel goed de openbaring van het jaar zou kunnen zijn: Donald Fagen die terug is met zijn vertrouwde geluid, zijn geraffineerde, afgemeten liedjes en zijn ironische teksten. Hier past de jubeltoon die anderen eerder aansloegen voor het gemakzuchtige Tempest van Bob Dylan. Sunken Condos is juist de triomf van verfijning en zorg. Dit is meesterschap. Macht over de materie. Weleens drums blij horen klinken? Ze doen het op ‘I’m Not The Same Without You’ – luister naar dat patroon van glimlachende bekkens. Het past perfect bij de song, ogenschijnlijk het vrolijkste break-up-liedje ooit geschreven. En toch blijf je...