Drie paradoxale redenen waarom ontwikkelingshulp niet altijd tot ontwikkeling leidt

Ontwikkelingshulp mag je eigenlijk niet meer zeggen, je hoort over samenwerking te spreken. Ook Lilianne Ploumen gebruikt het woord niet meer. Ze is minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking. Misschien zelfs wel in die volgorde, en dan heb ik het nog niet over het feit dat ze ook nog een budget voor internationale veiligheid in haar portefeuille heeft.

Daarmee is ze misschien wel de interessantste bewindspersoon uit het kabinet-Rutte-Asscher, omdat ze de koopman, de dominee en de militair tegelijk moet zien te zijn. Nog niet zo lang geleden was dat netjes opgedeeld. In het slechtste geval rolden drie ministers rollebollend over straat, in het beste geval waren zij het roerend met elkaar eens. En nu moet Ploumen het voortdurend met zichzelf eens zien te zijn.

Waarom ook niet? We kunnen er gerust nog een schepje bovenop doen: eigenlijk is het dé missie van het tegenwoordige...