Van driedubbele petten tot de opperpolderaars
Kim van Keken en Dieuwertje Kuijpers brengen de polder-elite in kaart. En dan niet de welbekende sigarenrokende CEO’s van Shell, maar de – grotendeels onzichtbare – bestuurlijke tussenlaag die een plek in de polder heeft veroverd (ngo’s, vakbonden, overlegorganen).
Hoewel het poldermodel in bredere zin verwijst naar het consensusmodel, waarbij belangenbehartigers een verbinding vormen tussen overheid en burger, zien Van Keken en Kuijpers ontwikkelingen die erop wijzen dat deze tussenlaag vooral elkaar weet te vinden.