CALIMUCHO – ‘Het gooien is het probleem niet,’ zegt de messenwerper verongelijkt tegen zijn assistente, ‘het is dat jij d’r voor moet gaan staan.’ Als je samen optreedt in het circus, moet je elkaar blind kunnen vertrouwen. En dat doen deze twee niet. Niet bij het messen werpen en niet bij het opvoeden van ‘hun’ kind. Hij is de vader, zij de zus van de overleden moeder.

In het echt zijn de acteurs man en vrouw en is het jongetje hun zoon. Ze hebben zelfs dezelfde namen als in deze Nederlandse film. Om hen toch wat ‘speelruimte’ te geven, veranderde de Nederlandse regisseur Eugenie Jansen (Tussenland, 2002) de echtgenote in een schoonzus. De acteurs moesten improviseren; ze kregen alleen de ruwe lijn van de scènes te horen en de cameraman volgde de acteurs alsof het om een documentaire ging. Ook het circus is echt; de film werd tussen de dagelijkse bezigheden door opgenomen. Alleen zou in een échte documentaire de camera niet, zoals hier, overal bij kunnen:...