30-08-2008
Door Kees Driessen

Caos Calmo – Een man verliest zijn vrouw. Ze sterft onverwachts, terwijl hij op het strand is. Als hij thuiskomt, schreeuwt zijn dochtertje: ‘Waar was je?’ Een onredelijk verwijt, dat aankomt als een mokerslag. Als hij haar daarna naar school brengt – duidelijk voor het eerst – besluit hij om op haar te blijven wachten. In het parkje voor de school bekijkt hij de voorbijgangers. De rust en de regelmaat van dit kleine universum doen hem zichtbaar goed. De volgende dag zit hij er weer en de dag erop ook. Hij heeft zijn vaste bankje, zijn vaste eetplek, zijn vaste gewoonten. Zijn begripvolle collega’s komen hem opzoeken. Mensen zijn getroffen door zijn rouw, ontroerd door zijn betrokkenheid bij zijn dochtertje en gecharmeerd van de manier waarop hij in zijn nieuwe koninkrijkje zelf weer mensen opvangt en een schouderklopje geeft.

Zo samengevat klinkt Caos Calmo van regisseur Antonio Luigi Gri­mal­di als een ontroerende, warme...