PAUL WESTERBERG – Als het geluk Paul Westerberg had toegelachen, al was het maar één keer, dan had hij nu een alom bejubelde rockster kunnen zijn. Een zanger met de zeggingskracht en de allure van Kurt Cobain, om maar eens een veel beroemdere geestverwant te noemen. Maar een dergelijke status was hem nooit gegund. Nou leek Paul Westerberg er zelf ook altijd weinig moeite voor te doen dat geluk af te dwingen, met zijn vergaande neiging tot nonchalance en aanleg voor liederlijke dronkenschap. Hij is de blauwdruk van de muzikant die heus wel raak schiet, meer dan eens zelfs, maar doorgaans vooral in de eigen voet. Vanaf de eerste stappen van zijn groep The Replacements, toen de glorieuze mislukking al op de loer lag, heb ik een groot zwak voor hem. Het waren de dagen na punk. De toen noodzakelijke herrie zat Westerberg in de weg, omdat hij, zoals latere muziek uitwees, juist een gave bleek te bezitten voor schrijnende maar in wezen best traditionele verhalen, die hij liefst een tikje triest en melancholiek inkleurde. De soloplaten die na het einde van de band volgden, waren braver, ambachtelijker en daardoor een stuk saaier. Hij was uit het gezichtsveld verdwenen. Totdat hij recent op internet aankondigde zijn nieuwe plaat alleen beschikbaar te stellen als download. Voor de som van 49 dollarcent, maar liefst. De huisvlijt van een oude rot: 49:00 zou zich, met maar één track van negenenveertig minuten, laten beluisteren als een cassettebandje. Voor ons blijkt de prijs welgeteld 32 eurocent. In technisch opzicht hapert de transactie nogal. De download gaat als een slak en ik ontvang ruim vijf minuten minder content dan beloofd. Maar de grote winst is de muziek. Op 49:00 durft Westerberg zijn nummers eindelijk weer te laten klinken als een bijna vergaan, tochtig huis aan de rand van Nergens. Hij breit mooie liedjes lukraak vast aan losse eindjes, vult schetsen van weer andere bedenksels aan met guitige covers. Zo ontstaat er een afwisselende lappendeken van enerverende Amerikaanse rockmuziek, enigszins vergelijkbaar met de beste platen van Guided By Voices. Paul Westerberg is er weer.