Sinds afgelopen week bevind ik me in een muzikale depressie. Een zeer specifieke depressie: ik kan even geen muziek verdragen die met een duidelijk winstoogmerk is gemaakt. Liedjes die zo op de radio kunnen – aaargh! De oorzaak? Toch te veel Madonna, hoogstwaarschijnlijk. En ik was nog wel zo voorzichtig. De remedie? Een cocktail samengesteld uit iets Fins, iets ouds, nog iets ouds en iets dat nog het meest lijkt op een verademing.

PAAVOHARJU – We beginnen in Finland, waar de meest buitennissige tak van de freak folk huist. Je kunt al die moeilijke namen wel uit je hoofd leren, maar eigenlijk hoef je er maar eentje te onthouden. Die van het belangrijkste platenlabel: Fonal. De meeste cd’s die daarbij verschijnen, zijn vooral voor ‘kenners’. Maar Laula Laakson Kukista van het gezelschap Paavoharju is een uitzondering op die regel. Alsof de muziek uit onvermoede barsten uit de aardkorst tevoorschijn komt borrelen, zo klinkt Laula Laakson Kukista. Krakende en vervormde orgels en...