01-11-2008
Door Kees Driessen

W.

Oliver Stone levert met zijn film geen nieuwe visie op George W. Bush. Tot zo ver het slechte nieuws. Gezien Bush’ rampzalige presidentschap en Stones reputatie als politiek provocateur met films als JFK (1991), Nixon (1995) en de Castro-documentaire Comandante (2003) had een venijnige afrekening voor de hand gelegen. Maar Stone gaat niet onderuit, wat met een film over een zittende president, zonder historische afstand, gemakkelijk had gekund. W. is een knap vertelde film, waarin Stone heen en weer springt in de tijd (vanaf W.’s studentenjaren) en grote stukken overslaat (aan 9/11 wordt slechts gerefereerd) zonder vaart of spanning kwijt te raken. Ook al is het meeste, zo niet alles, bij een nieuwsvolger al bekend, toch draagt Stone zijn steentje bij aan de discussie door een hiërarchie aan te brengen in de bekende redenen voor de oorlog tegen Irak. Volgens Stone is de doorslaggevende reden Bush’ moeizame relatie met zijn vader, de...