<div class="wpg-element paragraph">
<p>26-04-2008<br />Door Kees Driessen</p>
</p></div>
<div class="figure--right">
<figure id="post-107811 media-107811" class="align-none"><img decoding="async" src="https://www.vn.nl/wp-content/uploads/2008/04/6d2a20c3-27a5-4ee5-940b-659ccc647edf_17PF-thefall1.jpg" alt="" border=" /></figure>
</div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p><b>THE FALL</b> – Er is een chronisch tekort aan fantasie in de cinema. Veel te vaak zien we in de bioscoop alledaagse mensen met realistische problemen, die zich afspelen in het hier en nu. En als filmmakers daar al van afwijken, gaat dat negen van de tien keer volgens een vast stramien: een kostuumdrama, een actiefilm, een politiethriller. Netjes volgens de regels van het genre. Daarom is <i><a href="https://www.thefallthemovie.com/" class="normal" title="https://www.thefallthemovie.com/">The Fall</a></i> zo’n verademing. Een grootse film, die zich niks aantrekt van genre of psychologie en zich overgeeft aan theatrale kostuums, dramatische sets en een opeenvolging van adembenemende locaties. Van de woestijn belanden we in de bergen, van de piramiden in een moskee, van de Chinese Muur in Tibet, van een onbewoond eiland in een mythische veldslag – er komt geen einde aan. De enige beperking is de fantasie van een bedlegerige stuntman in een ziekenhuis, ergens in de jaren twintig. Want die vertelt aan een ontwapenend eigenwijs meisje het verhaal over helden en prinsessen dat we voor onze ogen, met vallen en opstaan, zien groeien.</p>
</p></div>
<div class="figure--right">
<figure id="post-107811 media-107811" class="align-none"><img decoding="async" src="https://www.vn.nl/wp-content/uploads/2008/04/5d8e5c25-b6c9-43af-bec3-3c2558a4dce3_17PF-peursdunoir1.jpg" alt="" border=" /></figure>
</div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p><b>PEUR(S) DU NOIR</b> – Het ultieme medium voor fantasie is natuurlijk animatie, omdat daarin alles – elk puntje en lijntje – moet worden bedacht. Neem <i><a href="https://www.primalinea.com/pdn/descriptions/index.html" onclick="this.target='_blank';" class="normal" title="https://www.primalinea.com/pdn/descriptions/index.html">Peur(s) du Noir</a></i>, dat net als <i>The Fall</i> te zien was op het Amsterdam Fan­tas­tic Film Festival. <i>Peur(s) du Noir</i> is animatiehorror, een zeldzaam genre. Bovendien is de film gemaakt in zwart-wit en mikt hij op een volwassen publiek. Dat klinkt commercieel gezien kansloos, maar het recente <i>Persepolis</i> laat zien dat zoiets magistraal kan werken. <i>Peur(s) du Noir</i> bestaat uit zes afzonderlijke verhalen, getekend door vooraanstaande striptekenaars, die samen een fraai overzicht geven van de mogelijkheden van volwassen animatie. De film draait om de duistere fantasieën en jeugdangsten van de auteurs. Bij Charles Burns, beroemd van de op aids geïnspireerde stripreeks <i>Black Hole</i>, gaat het over een jongen die eindelijk een meisje mee naar huis durft te nemen – wat ie uiteindelijk beter had kunnen laten.</p>
</p></div>
<div class="figure--right">
<figure id="post-107811 media-107811" class="align-none"><img decoding="async" src="https://www.vn.nl/wp-content/uploads/2008/04/748890f8-9fd4-4f81-b017-a5d44ef48f85_17PF-castlefreak1.jpg" alt="" border=" /></figure>
</div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p><b>MR HORROR PRESENTS</b> – De wortels van het <a href="https://www.afff.nl" onclick="this.target='_blank';" class="normal" title="https://www.afff.nl">AFFF</a> liggen in de horrorfilm: daar krijgt de fantasie de meeste ruimte. Horror draait meestal om het onzichtbare: onze aangeboren angsten en onderdrukte lusten. Zonder fantasie valt dat niet te verbeelden. Bovendien worden veel horrorfilms gemaakt voor relatief kleine budgetten en een trouwe schare fans, wat de makers veel ruimte laat tot experimenteren. Een tiental afwijkende horrorfilms is onlangs uitgebracht op de Mr. Horror-reeks van Jan Doen­se, tot vorig jaar directeur van het AFFF. Een van de leukste is <i>Castle Freak</i> (1995, dvd via Living Colour Entertainment), omdat regisseur Stuart Gordon (net als in zijn over-the-top cultklassieker <i>Re-Animator</i> uit 1985) vet en zwierig uitpakt en weet hoe je te doen walgen en schrikken. Zijn kasteelfreak is een prachtig monster volgens de Frankenstein-traditie: niet alleen gruwelijk moorddadig, maar ook tragisch en meelijwekkend. Zodat het niet kan worden bestreden zonder je als toeschouwer af te vragen wie nu eigenlijk het monster is. </p>
</p></div>


Gerelateerd