Design
De bovenstaande titel is van een bedenkelijk niveau, ik schaam me er zelfs een beetje voor. Maar juist daar gaat het hierover, het gevoel van schaamte tijdens het gebruik van een urinoir. Het is een typisch mannen­onderwerp, maar misschien is het voor vrouwelijke lezers interessant om iets van een mannentaboe mee te krijgen. Wat is er nu aan de hand? Ten tijde van de dienstplichtkeuring moest ik op zeventienjarige leeftijd opeens op commando een kleine hoeveelheid urine afstaan. Samen met een grote groep mij onbekende jongens in lange rijen naast elkaar. Ik was net daarvoor ‘gewoon’ naar de wc geweest, dus de paniek sloeg meteen toe. Staand voor de keramische pot gebeurde er helemaal niets! Na een paar minuten was ruim twee derde van de jongens verdwenen en bleef er een groepje over met een serieus probleem. Plassen op commando én naast elkaar in de rij leidt tot onverwachte blokkades.
Jaren van oefenen en het ouder ­worden hebben me bijna verlost van deze mentale sluitsteen. Vorige week was ik op een designcongres in Kaapstad. Drie dagen met meer dan veertienhonderd mensen in een ­auditorium. In het volle programma was er slechts ruimte voor korte ­pauzes. En daar stonden opeens weer van die mannen op een rijtje bij de urinoirs. Ik zag mezelf ertussen staan en dacht ondertussen aan oplossingen voor dit weinig besproken taboe. Afleiding is de ultieme route naar ­ontspanning en ontspanning leidt vaak tot probleemloos plasgedrag. En voordat ik de oplossing uitgedacht had, was ik van mijn vloeibare ballast verlost!