02-02-2002
door Ab van Ieperen

‘Ik wil mijn vak niet belangrijker maken dan dat van de bakker,’ zegt Philippe Noiret. Wel heel relativerend voor een film- en toneelacteur die zoveel markante hoofdrollen op zijn naam heeft staan. Een gesprek over smachtende close-ups, fraaie actrices en melancholie.

Lang was Philippe Noiret in films een vertrouwd gezicht waarop met moeite een naam was te plakken. Op een leeftijd dat anderen aan afbouwen denken, kreeg hij een hoofdrolstatus. Toen pas kon hij de duistere, tragische of anarchistische aspecten laten zien achter zijn goedmoedige hondenkop en sonore geluid, mocht hij in romantisch vis-à-vis met steractrices. Na decennia filmactiviteit keerde hij in 1999 terug naar het toneel, maar zijn zeventigste verjaardag vierde hij weer op lokatie, in Waterloo: Un honnête commerçant, de eerste speelfilm van regisseur Philippe Blasband.

U heeft enige jaren niet gefilmd en nu ineens met een Belgische debutant.

Grinnikend: ‘Eerlijk gezegd, ik had...