Reportage / De Amsterdamse Hermitage

Een tijdje geleden dineerde ik in Moskou met de arts die ooit de knie van de koningin had geopereerd. Het was een aardige man. Wat me bijbleef, was het beeld van Beatrix die de knokendokter vlak na de ingreep op de ziekenzaal ontving om hem te bedanken. Een fles wijn op een tafeltje naast haar bed. Vreemd dat ik hieraan opeens moet denken als ik via de majestueuze dienstingang aan de zijde van de Neva, waarop het laatste ijs wegdrijft in de richting van de Finse golf, de Hermitage binnenstap voor een onderhoud met Michail Piotrovski. Hoewel: de bebrilde directeur van een van ’s werelds grootste musea en kunstpakhuizen – een aristocratische zestiger die al vijftien jaar aan de macht is – geldt in Rusland als een soort monarch.

Ik ben hier voor een Tale of two cities: een paar weken eerder had Ernst Veen – die als kamerheer van de koningin zijn eigen canonisatie in rap tempo gestalte ziet krijgen – me rondgeleid door de nog van kalk en mortel,...