Beschouwing / De klootzakken van P.F. Thomése

Je had hem kunnen zien aankomen in P.F. Thoméses sardonische oeuvre: het type van de succesvolle klootzak. Politiek incorrect, seksistisch, racistisch, zelfzuchtig, verstoken van twijfel. Of juist niet, na het meer filosofische requiem Scha­duw­kind en het quasi-naïeve sprookje Izak. Door dat tweeluik – noodzakelijke intermezzi binnen Thoméses oeuvre – valt zijn nieuwe roman Vladiwostok! rauw op je dak. Dat zit ’m in de twee vertelstemmen: die van Fons Nieu­wen­huijs (politiek adviseur, mediastrateeg, mannetjesmaker) en zijn vriend Hans Por­tiel­je (hoogleraar, mediapersoonlijkheid, politicus in spe). Fons wil Hans ‘neerzetten’ in de Haagse politiek. Beiden voldoen uitstekend aan het hierboven geschetste profiel van de klootzak. Je had ze kunnen zien aankomen, op grond van de eerder geëtaleerde ranzigheid in Haagse liefde & De vieze engel (1996), de al te menselijke lulligheid in Heldenjaren (1994), de malicieuze...