Nieuw talent

‘Steek ik mijn hoofd door de ritsopening van mijn tentje en wat zie ik: het veldje is leeg. Mijn vader en moeder vertrokken. Auto weg. Hun grote tent weg. Alleen mijn tentje staat er nog. En de afwasteil. En de waslijn met twee rode theedoeken. Zijn ze ook vergeten.’

Geel Gras van Simon van der Geest opent sterk: een vader en een moeder vergeten hun kind op de camping. Helemaal nieuw is dat idee niet. De Franse schrijfster Valérie Dayre koos in Echt Lili (2007) voor een vergelijkbaar uitgangspunt; haar hoofdpersoon wordt tijdens de vakantie door haar ouders achtergelaten op een parkeerplaats. Wat bij Dayre begint als een naargeestige vertelling over een gedumpt meisje, ontwikkelt zich tot een meerduidig verhaal, waarin de werkelijkheid steeds een slag kantelt tot de lezer niet meer weet wat waar is en wat niet.

Van der Geest (1978) pakt het in zijn debuut anders aan. De elfjarige Fieke is niet van de tobberige soort. Natuurlijk, achtergelaten worden op de camping is...