Pop

Meesterwerken zul je ze mij niet horen noemen. Het wekt zelfs enige verbazing dat McCartney en McCartney II, na de heruitgave vorig jaar van Band On The Run, samen de tweede worp vormen van de fraai verzorgde Paul McCartney Archives Collection. Het zijn geen uitstekende platen, objectief gezien misschien niet eens goede platen. Eerder platen waarbij je meer dan eens denkt: jeetje, wat heeft deze man bezield? Voor zulke platen heb ik een zwak, maar ik weet me in de minderheid. De overeenkomst tussen beide cd’s is evident: ze werden helemaal volgespeeld door één persoon. Paul McCartney, die eveneens tekende voor de songs, de techniek en de productie.

De tijd is McCartney gunstig gezind geweest. In het voorjaar van 1970 werd het Beatles-fans best moeilijk gemaakt om van de plaat te houden. In het bijgeleverde inlegvel maakte McCartney en passant wereldkundig dat zijn oude band niet meer bestond. En iedereen weet: de boodschapper heeft het altijd gedaan. Ook storend zal het...