Toneel / Anton Tsjechov

Landerigheid en verveling in een mooi aangekleed landhuis. Er was een tijd dat het theater van Tsjechov daar aan te herkennen was. Niets meer van te bespeuren. De Russische schrijver beheerst momenteel de Nederlandstalige podia, maar de figuren die hij honderd jaar geleden creëerde, zijn opgefokter dan ooit. Ze ruziën en schelden, schakelen van huilbui naar schaterlach, kronkelen het ene moment van wellust en roepen even later dat ze zich van kant gaan maken. Rondhangen in de theesalon is er niet bij. Tsjechovs geesteskinderen staan stijf van de koffie of duizelen van de drank, en van een stijlvolle salon is in de verste verte geen sprake meer.

Regisseur Theu Boermans plaatste zijn Drie Zusters op een paar podiumbrede traptreden met daarachter een doorzichtig ‘glazen’ huis, en met nauwelijks een stoel of een kopje om zich aan vast te klampen. In Ivo van Hoves De Russen! treffen de figuren uit Ivanov en Platonov elkaar tussen de graffitimuren,...