Ineens komt er bijna niemand meer aan op ‘vluchtelingeneiland’ Lesbos, ontdekt verslaggever Bette Dam. Wat is er aan de hand?

Zondag kwam ik aan op Lesbos om te helpen bij de opvang van vluchtelingen. Ik verwachtte hard aan de slag te moeten, en dag in dag uit eten te moeten serveren aan een stroom vluchtelingen. We maakten ons klaar voor het voeden van rijen van wel tweeduizend mensen: in de ochtend pap en in de middag soep en rijst. Daarna zou een avondploeg zich over de groepen ontfermen. Tot 1 uur ’s nachts zou er voedsel zijn voor de hongerige mensen, die vaak nog met hun natte kleding aan zouden sluiten in de rij.

Ik zou getuige zijn van de grootste vluchtelingencrisis van Europa sinds de Tweede Wereldoorlog. Honderdduizenden Syriërs, Afghanen en Irakezen betaalden tenminste vijftienhonderd euro aan smokkelaars in Turkije om in gammele rubberbootjes de oversteek naar Lesbos te wagen, een reis van een uur of twee bij goed weer. In totaal registreerde de VN vanaf 1...