Altijd van plan geweest, vermoedelijk
beïnvloed door Jacques Brel, om
iets weemoedigs over Vlaanderen te schrijven,
Mijn kans is nu gekomen, er werd
een paar soldatenlaarzen opgediept
bij Ieper, van één die hier, op zo’n
geweldig slagveld van wereldoorlog één
gesneuveld is. Een foto van die
gapende laarzen werd wereldwijd
verspreid.
Wat een geluk dat bij de opgraving
in Vlaanderen de modder zo diep was.
Wat een geluk dat hier laarzen
gedragen werden. Wat een geluk ook
dat het leer waar ze van waren
zo onverslijtbaar was en een geluk
dat men juist hier een snelweg
aan gaat leggen.
Het was heel moeilijk om met zekerheid
te achterhalen welke soldaat het was –
afgaand op deze laarzen – van wie ze waren.
Duits, Engels, Frans, misschien een Belg.
Van eminent belang na zoveel jaar anonimiteit
is vanzelfsprekend zijn nationaliteit.
Dat hij heel zeker Brit was is komen vast te staan
door middel van één knoop die naast die laarzen lag.
Wat een geluk dat het in Vlaanderen zo koud...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.