Pop

Niet dat we altijd ons eigen ?gelijk moeten bewijzen, maar hey, ?we hebben het gewoon vaak. Van­daar dat een al eerder gedane bewering op herhaling mag, al was het maar omdat je er zo lekker mee kunt koketteren op saaie verjaarspartijtjes. Popmuziek in de eenentwintigste eeuw, dat is: terugkijken, met volle kracht vooruit. Als de voortekenen niet bedriegen, zijn dit jaar de dagen van de Doem geteld. Geen Joy Division meer als inspiratie, laat staan Echo & The Bunnymen of, god help ons, Bauhaus. Volgens de barometer van jonge, veelbelovende bands (we noemen Yeasayer, en vooral Vampire Weekend) zitten we nu net iets later in de jaren tachtig, de tijd dat de muziek van het continent Afrika van zich liet horen, voornamelijk op de platen van blanke newwavebands.

Wie begon ermee? Strikt muzikaal gezien zijn we aanhangers van de theorie van morfogenetische velden van Rupert Sheldrake, die uitgaat van het bestaan van het collectieve geheugen – een mogelijke verklaring voor een...