Interview Howard Hodgkin

In 1940, toen Howard Hodgkin – zoon van een luchtmachtofficier – acht jaar was, werd hij met zijn familie naar Amerika geëvacueerd: een vormende ervaring. ‘Per boot arriveerden we in New York, en het eerste wat ik hoorde was ‘Home On the Range’, een Amerikaans volksdeuntje gezongen door Roy Rogers. Dat liedje heeft voor mij een belangrijke nostalgische betekenis. Het roept de dreiging van de vooravond van de Tweede Wereldoorlog op, maar ook de geborgenheid van het gezinsleven.’

We praten in het restaurant van museum De Pont, dat een selectie uit zijn recente werk toont. Hodgkin is een gezette man in een rolstoel, met kortgeknipt, wit haar en ijsblauwe ogen. Na een goede nachtrust – Hodgkin wordt snel moe – oogt hij fris, monter zelfs, maar dat betekent niet dat hij de makkelijkste gesprekspartner is. Zijn antwoorden komen traag en bestaan soms uit niet meer dan een kordate knik met het hoofd. Praat hij wel, dan stokt de woordenstroom regelmatig omdat de...