Vertaalde nonfictie / De ideale bibliotheek

Een huis zonder boeken is als een tuin zonder bloemen, vermeldt het visitekaartje van antiquariaat Henke uit de Duitse grensstad Passau. En zo is het maar net: boeken zinderen van kleur en groeien in horizontale en verticale geledingen langs de wanden, bedwongen door het harde grid van de kasten. Hun bolle stengelruggen schragen titels die de macht hebben levenloze vertrekken te bezielen. En in de geest van de alerte lezer ontwaken niet alleen ’s nachts de letters om langs de planken naar beneden te roetsjen en hun literaire orgie aan te richten.

Maar toch: wie boeken bezit, worstelt vroeg of laat met hun fysieke last. Net als de bloemen in het veld verouderen ze, verwelken hun omslagen. Ze trekken stof aan en scheiden onwelriekende geuren af. Erger nog is de onstuitbare woekering van de verzameling, de wiebelende stapels, de verslindende vraag naar lege planken. We want more, schreeuwen de dwarsliggers en het laatste stukje vrije muur...