‘Another tragic year’ voor kinderen, noemde Radhika Coomaraswamy het jaar 2010. Zij is de speciale VN-vertegenwoordiger die ieder jaar de boekhouding van kinderleed in oorlog bijhoudt. Kinderen worden ontvoerd, seksueel misbruikt, ingelijfd bij legers of gewapende bendes, opgeleid voor zelfmoordmissies, en zijn steeds vaker doelbewust slachtoffer. Eind april verscheen haar jaarlijkse rapport Children and Armed Conflict. Schokkend, maar we raken er al zo aan gewend dat het nauwelijks nog de krant haalt.

Goed, er worden sporadisch succesjes geboekt, maar het verhaal is toch elk jaar hetzelfde: kinderen zijn in oorlog extra de klos. Er wordt wel onderhandeld met regeringen of strijdgroepen, er worden beloftes gedaan, er wordt hier of daar een wet tegen kindermisbruik aangenomen, maar de namen van landen die zich er schuldig aan maken blijven dezelfde. Het enige dat misschien helpt, schrijft Coomaraswamy, is naming and shaming. En dat doen we dan maar een keer: de...