<div class="wpg-element paragraph">
<p>13 oktober 2007</p>
<p>Het is zaterdag. Tram 17, die elke dag om de tien minuten gaat, vertrekt in het weekend om de twintig minuten ongeveer. Stom: niet aan gedacht, en stom: tijdens een beurs moeten de mensen toch ook heen en weer? Maar het Rechtencentrum is vrijwel stil als ik na het doorsturen van mijn blog in het perscentrum binnenkom. Collegaconcurrenten maken wat praatjes met elkaar. Er worden lekkere koffies gedronken en de lockertjes worden uitgepakt. De agente met de volste agenda, Linda Shaughnessy van A.P. Watt, die haar afspraak met mij moest afzeggen voor de komst van en een auteur, zit fris maar vermoeid op haar eerste afspraak te wachten. Ik grijp mijn kans en in een paar minuten hebben we zaken gedaan. Haar eerste afspraak is inmiddels komen opdagen en ook mijn Italiaanse agent Marco zie ik zijn kastje leegmaken. Hij was ook een van de fellows in Jerusalem in 1999. Het is mooi te zien dat het we allemaal contact met elkaar houden, behalve die paar die verdwenen zijn: de Chinese met de onmogelijke naam en die zichzelf een westerse naam had gegeven die zo weinig bij haar hoorde dat ik die prompt ben vergeten. En de Mexicaanse Claudia, prachtig en vol energie met mooie lange golvende haren en een lach die ons vrolijk maakte. Ze zijn niet meer in kaart te brengen, maar ik moet nog vaak aan ze denken. Bijna alsof je zeker weet dat je ze een keer weer tegen zult komen. One sunny day.</p>
<p>Ook in hal 8 bij de Engelsen en Amerikanen is het stil. De meisjes die ijs verkopen hangen stil tegen de grote kist met ijs aan. De een eet uit haar neus en de ander kijkt in de vage verte. Na een week ijsjes verkopen zijn ze ook met elkaar uitgepraat. Op weg naar de wc&#8217;s kom ik langs de garderobe. Hier staan twee energieke oude dames met uitgezakt haar en uitgegroeide scheidingen, druk wijzend en gebarend over een bont gekleurde kaart met landen van Europa. Zij hoeven geen ijs te verkopen, zij kunnen gewoon zichzelf zijn. Ik vraag me af wat ze bespreken: hoe de wereld is veranderd sinds zij ter wereld kwamen? </p>
</p></div>
<figure id="post-113425 media-113425" class="align-center"><img decoding="async" src="https://www.vn.nl/wp-content/uploads/2007/10/07fc40d8-e24a-4c08-8f90-797a1b628d66_131007-FF-Doosjes-met-cut-out-logo-.jpg" alt="Doosjes met cut out logo"><figcaption>Doosjes met cut out logo</figcaption></figure>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>Ik heb meteen al door dat vandaag de restdag is. Ik vlieg van hot naar haar. Van hal 6.2, tweede etage hal 6, met het busje naar hal 8, van hal 8 met het busje naar hal 3.1, eerste etage. Het is zaterdag en dus neem ik de buitentrap, die niemand bijna neemt, zodat ik niet door het publiek hoef, dat massaal de Duitse hallen bestormt in het weekend. ‘s Avonds horen we dat het er 150.000 zijn en dat dit aantal zondag nog wordt verdubbeld. Kun je nagaan. Ik ga van 3 naar hal 4, ook weer buiten om naar beneden bij 3, maar hal 4 heeft die mogelijkheid niet en dus moet je door de mensen. Ik kan er niet tegen, alles wat maar blijft stilstaan, midden in het gangpad blijft staan kletsen, gaat telefoneren (alsof je elkaar kunt verstaan), een ellende. Ik erger me aan twee oude mannen die maar heel langzaam, wijzend, voor me lopen. </p>
<p>Dan zie ik een man met een oortje en een vrouw die voorzichtig met een geërgerd gezicht de weg probeert te banen. &#8216;Von Weizsäcker, de Bundespresident&#8217; zegt een vader tegen zijn dochtertje. Shit, dacht ik, die had ik niet herkend. Angie zou ik wel meteen in de gaten hebben gehad want haar vrolijke gekke hoofd hangt overal aangeplakt, er is een komisch boek over haar verschenen. </p>
</p></div>
<figure id="post-113425 media-113425" class="align-right"><img decoding="async" src="https://www.vn.nl/wp-content/uploads/2007/10/5a1b9cba-548e-428a-8cfe-6e48a7c0efcd_131007-FF-Het-potlood-baken-van-de-fair.jpg" alt="Het potlood, baken van de fair"><figcaption>Het potlood, baken van de fair</figcaption></figure>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>Dan ben ik toch eindelijk bij de Schöffling &#038; Co stand waar ik Burkhard Spinnen ontmoeten, de auteur wiens boek Mehrkampf mijn eerste aankoop voor Ailantus was. Een geweldig boek dat zich op twee niveaus afspeelt, en spel tussen twee mannen, dat aan het einde nog weer een zwieper krijgt, zodat alles anders lijkt. Maar ik word teleurgesteld: hij is in een vertalersprogramma dat hij niet kon weigeren. Kathrin Scheel die mij zijn rechten verkocht, probeert hem te bellen, smst hem en spreekt zijn ‘handy’ in zodat we om 5 uur iets kunnen drinken. Maar ze belooft het niet, het is altijd onzeker of Herr Doctor, zoals ze hem wat spottend noemt, zijn telefoon afluistert.</p>
<p>Dan weer verder weer naar 6 en weer naar 8 en van 8 weer naar 3. Maar ik geef me maar over en volg mijn schema. Het is een heel goede dag. Omdat de meesten die middag of avond of de volgende dag vroeg vertrekken, krijg ik veel boeken mee. Dat scheelt altijd weer. </p>
<p>Aan het einde van de dag hoor ik van Kathrin dat Herr Spinnen de beurs al heeft verlaten en dat mijn eerste schrijver een mystery guest zal blijven voorlopig. Het is een teleurstelling. Ik heb zoveel goede dingen over hem gehoord dat ik hem nu ik zo dichtbij ben, hem ook wel graag had willen ontmoeten. Ik heb gezellige vervangers: ik drink lekker wat biertjes met Lucy, een collega van Sun/Boom, Brigitte Slangen, de vormgeefster met wie ik veel bij Querido heb samengewerkt, en haar zusje Linda, van wie ik elk jaar de naam ben vergeten, maar van wie ik wel meteen weet dat het het zusje van is. Vreselijk, het niet kunnen onthouden van namen. De gezichten lukt meestal nog wel, maar namen en waar iemand dan bij hoort, dat is soms verdwenen. Moet je net op Frankfurt zijn. Dit jaar niet al te grote flaters begaan. We kletsen lekker en ik mag van de meiden met hen mee eten. Heerlijk. We zijn moe en eten niet zoveel. Met de tram naar het hotel. </p>
<p>Ik wil mijn blog gaan schrijven, maar kruip meteen in bed. Ik lees wat. Ga dan toch maar douchen en lees nog wat, tot ik nog voor elf uur in slaap val. Morgen, zondag, maar een lunchafspraak. Eindelijk tijd om het Schwerpunkt Catalonië te bekijken.  </p>
</p></div>


Gerelateerd