Het Wilde Westen van Sergio Leone is een onvergeeflijke plek voor vrouwen en immigranten. Kunnen we na Trump nog van de beroemde spaghettiwestern genieten?

Afgelopen woensdagavond ging ik naar de bioscoop om naar Once Upon A Time In The West (1968) te kijken, Sergio Leones befaamde spaghettiwestern over de belevenissen van een mysterieuze harmonicaspeler en een laconieke ex-prostituée in een bijzonder stoffig stukje van Amerika. De bijna vijftig jaar oude film is onlangs digitaal gerestaureerd en draait nu opnieuw in een aantal filmhuizen in Nederland.

De gerestaureerde film is prachtig, kleurrijk en verrassend scherp. Once Upon A Time In The West is een van mijn lievelingsfilms, dus ik heb ‘m eerder zeker al vijf keer gezien – maar zo op het grote scherm was het net een andere film. Ik zag details die eerder verloren gingen in grove pixels: het vochtige snotrestje onder Charles Bronsons neusgat, de mascara in de wimpers van Claudia Cardinale, hoe gelig de fluimen zijn die...