Soms kun je helaas niet anders dan moedeloos en zwartkijkerig zijn.

Je moet wel een grenzeloze optimist zijn om te denken dat er binnenkort vrede is in Darfur. Maar ik moet het vredesoverleg, dat afgelopen weekend in Libië begon, niet bij voorbaat afkraken. Ik moet vol lof zijn over het niet-aflatende gereis van bemiddelaars en het sturen van een vredesmacht die aan de genocide een eind gaat maken. Ik moet vierkant achter de Nederlandse regering staan, die ervan droomt vredessoldaten naar Afrika te sturen en het continent eindelijk van zijn oorlogspandemie te verlossen.

Soms lijkt het probleem heel eenvoudig. VN-commandant Roméo Dallaire belde in 1994 vanuit Rwanda met de Verenigde Naties in New York en zei: ik heb sterke aanwijzingen dat zich hier binnenkort een drama gaat voltrekken. Geef mij toestemming om een handvol wapenopslagplaatsen op te blazen, dan kan ik dat drama voorkomen. De VN weigerde. Even later werden 800.000 Tutsi’s vermoord. Een jaar later, juli 1995,...