Kunst

Felix Gonzalez-Torres is een conceptuele kunstenaar van Cubaanse komaf die in de jaren tachtig en negentig naam maakte met installaties en ready mades, tot hij in 1996 overleed aan de gevolgen van aids. Zijn werk geeft me hoofdbrekens. Het is charmant en genereus, maar leunt tegelijk zwaar op context en secundaire signalen, in het bijzonder de inspanningen van een legertje curatoren en theoretici dat zijn werk levend probeert te houden.

In Brussel zijn nu al Gonzalez-Torres’ bekendste werken te zien, plus enkele nooit eerder vertoonde: een streng gloeilampen die omhoog kruipt door een stortkoker als een lichtgevende klimplant; een gouden kralengordijn, fonkelend in de zon; en natuurlijk de bergen met snoepjes, in rood wit en blauw, neergelegd om in je zak te steken of direct op te eten. Toch is de tentoonstelling niet frivool. Eerder hermetisch. Niet alleen is het moeilijk om samenhang te ontdekken – wat heeft een kralengordijn in vredesnaam te maken met een stapel posters...