18-04-2009
Door Ko Colijn

Ik begin Barack Obama’s geheim door te krijgen. Fraaie woordkeus en spreekritme, afgewogen intelligentie, diplomatieke onderkoeldheid, respectvol, de hoogste vorm van verlegenheid. Maar ook leunend op de autocue, retoriek en wishful thinking, de hoogste vorm van machteloosheid.

Het geheim is simpel. Obama steekt de hand eerst in eigen boezem, toont nederigheid, relativeert de grootsheid van Amerika, en vraagt dan pas iets terug. En dan in de meest beheerste bewoordingen, want nooit zal de gastheer of zijn gehoor ronduit beschuldigd worden of in gebreke worden gesteld. Als hij wil scoren, laat hij dat aan de aangesprokene over. Hij wil de meester van de assist zijn. De bal wordt hoffelijk bij de ander gelegd, geeft u dat trapje zelf svp – ook in eigen doel.

Hoe dicht ligt ondanks dat alles zijn politiek bij die van George Bush jr. Ik hoor Obama in bijna elke toespraak ‘make no mistake’ zeggen en ‘I’m not naive’. Het eerste zinnetje is bedoeld...