Hij is niet de betoverende prins, ­weten we inmiddels, die heel Amerika in één keer verovert. Barack Obama is het stadium van veelbelovendheid allang ­gepasseerd, hij is een serieuze concurrent voor Hillary Clinton, en wie wint is nog lang niet zeker.

Ik vind het prettig dat het geen gelopen race is, dat Obama niet als een Golden Wonderboy zijn slag slaat, maar dat-ie zich moet bewijzen. Het had er even de schijn van dat Amerika massaal verliefd was geworden op de bruine man, die geacht werd blank en zwart met elkaar te verbroederen, alsof het op z’n lijf geschreven stond. Zo’n collectieve idealisering is altijd wankel en per definitie van voorbijgaande aard. En de president van Amerika moet toch echt een tijdje mee.

Ik hoorde de Amerikaanse psycholoog Shelby Steel op de televisie, die zei: ‘I share with Obama his bi-racial heritage.’ Ja, dacht ik meteen, je kunt het zo moeilijk zeggen als je wilt, want Steel bedoelde dat-ie ook een blanke moeder heeft en een zwarte...