Vandaag zal de zon flink gaan schijnen volgens Amara Onwuka van RTL Weer. Om 9.50 uur vertrek ik naar het zuiden; bij Gorinchem breekt de zon door, ik neem de eerste afslag. Fluitend haal ik de vouwfiets uit de achterbak, doe mijn zwarte wollen muts op en fiets de stad in. Niemand te bekennen. Het eerste teken van leven is een groepje hangbejaarden bij de Lingehaven; in het voorbijgaan hoor ik het woord ‘zakkenvullers’ vallen. Na twee uur verlaat ik Gorinchem. Via de Merwedebrug beland ik in Sleeuwijk. Hetzelfde ritueel: fiets uit de achterbak, wollen muts op het hoofd. Er steekt een vrouw over met haar hond. Het beest heeft drie poten. We zeggen tegelijk: ‘Goedemiddag.’ Sleeuwijk is ook uitgestorven en de tijd dringt, de zon gaat vroeg onder. Laatste poging: via de N322 rijd ik naar Zaltbommel. Ineens is ze daar in de late winterzon, de reïncarnatie van het melkmeisje van Johannes Vermeer, een schilderij van Edward Hopper, een filmset. Met liefde en precisie worden de...