De warme herfst was de nekslag, schrijft de V&D. Dat klinkt logisch. Dat warenhuis lééfde van de herfst!

Ik probeerde een product te bedenken waarvoor ik naar de V&D zou gaan. Het eerste waar ik op kon komen was een horloge, maar toen hoorde ik op de radio dat vanwege smartphones niemand kennelijk nog een normaal horloge draagt en toen waren mijn ideeën even op.

Zelf geeft V&D de schuld aan de ‘indian summer’, de warme herfst, waardoor mensen liever buiten bleven dan het warenhuis binnen te gaan. V&D als het zoveelste slachtoffer van de klimaatverandering. Voor een bedrijf dat al jaren net niet omvalt is dat een geestig excuus. De hoon is makkelijk. Maar ik geloof het wel. V&D was geen plek waar je iets wilde kopen. V&D was een plek waar je eventjes wilde zijn.

En dan vooral in de herfst. Toen ik klein was stormde en regende het dan nog gewoon en kon je het woord ‘guur’ nog met recht gebruiken. Juist op die momenten was er de V&D. In Nijmegen was die als een soort...