‘Ik ben een nieuwe spelling-boycotter, al zou ik geneigd zijn om verder terug te gaan. Ik zou zeggen: boycot die verandering van 1995 dan ook. Want daar zitten als je er goed naar kijkt meer rare dingen in. Ik probeer te spellen zoals ik het vroeger heb geleerd, alle cadeaus met eau, maar mus wel gewoon met een s en niet met sch. Door al die veranderingen voel ik me niet meer thuis in de spelling, voel ik me er ongemakkelijk in. Je moet gewoon een spelling hebben waar je een generatie mee voort kunt. Ja, eigenlijk van uit de tijd dat ik nog op school zat. Die n die doe je op je gevoel en als het niet goed is, dan maar niet. Dát die spelling zo vaak verandert, is erger dan hoe je het precies schrijft. De spelling moet zich niet verder verwijderen van de spreektaal. Ook niet het omgekeerde trouwens, een fonetische spelling. We willen ook niet naar de nachtmerrie Sybren Polet.’