Playlist pop

TOM JONES – Pas na acht forse maten in iets dat klinkt – gitaren!, drums!, blazers!, uitroeptekens! – als een themasong voor een onbekende James Bond maakt de zanger zijn entree. Dat doet hij, het moet gezegd, nogal plompverloren. Alsof Tom Jones net wakker is geworden op het podium. Prompt knippen de spotlights aan. En hij zingt, met een van emotie trillende stem, omdat hij niet weet wat hij anders zou moeten zingen: ‘I’m aliiiive!’

Zo begint het van ambities blakende 24 Hours, niet voor niets de eerste cd van Tom Jones in vijftien jaar die in Amerika zal worden uitgebracht. En zo gaat het, hier en daar iets minder hilarisch wellicht, nog een minuut of vijfenvijftig door. Dit is Tom Jones inclusief toeters en bellen, dertien nummers vormgegeven met behulp van een driedimensionaal showorkest. Aan de hand van de muziek zou je bijna denken dat hij alle trucs van Amy Winehouse heeft willen stelen. Ware het niet dat dat een beetje geschiedvervalsing zou zijn: zij had ze...