Willeke van Ammelrooy

Daar is ze!, roept een fotograaf. Wil-leke van Ammelrooy zwiert over de rode loper in een paars pakje, de vossenstaartjes aan haar mantel dansen met haar mee. In een zee van flitsende camera’s schrijdt ze samen met haar man Marco Bakker de Utrechtse Stadsschouwburg in waar zo de openingsavond van het Nederlands Film Festival zal beginnen. Langs een groepje acteurs dat bij de deur staat te roken: Halina Reijn, Fedja van Huêt en Hadewych Minis. Toen Van Ammelrooy doorbrak als Mira in de gelijknamige film, waren zij nog niet eens geboren. En bestond het Film Festival nog niet.

‘In 1971 stapte een nagenoeg naakte vrouw uit het water van een Belgisch meertje,’ klinkt het even later in een zaal vol mensen uit de filmwereld. ‘Als Mira werd Van Ammelrooy het boegbeeld van een generatie vrouwen die zich vrij wilde vechten. Veertig jaar lang speelde ze sterke vrouwen. Ze groeide uit tot het icoon van de Nederlandse filmwereld.’ Onder luid applaus en gefluit...