Etgar Keret wilde alleen wat wiet, of gewoon maar een jointje. Niet voor de high, maar voor een speciaal iemand: een mooi meisje dat ik aan het lachen weet te krijgen. ‘Ingewikkeld’ komt hem nu niet uit.

In een koffietent bij mij in de buurt werkt een leuke serveerster. Oren, die er in de keuken staat, zegt dat ze geen vriend heeft, dat ze Sjikma heet en dat ze van softdrugs houdt. Voordat zij er kwam werken, was ik er nooit naar binnen geweest, maar nu zit ik er elke ochtend. Ik drink espresso. Maak een praatje met haar. Over dingen die ik in de krant lees, over andere mensen die in het café zitten, over koekjes. Soms krijg ik haar zelfs aan het lachen, en als ze lacht, doet dat me goed. Al een paar keer wilde ik haar meevragen naar de film, maar een film is te recht voor z’n raap. Een film is één halte voor een avondje uit eten of vragen of ze met je mee vliegt naar Eilat voor een weekendje. Een film is niet iets wat je op verschillende manieren kunt uitleggen. Het is...