‘Honey, kan je even komen helpen?’ klinkt het uit de woonkamer. Aan de opgewekte stem hoor ik dat het geen noodsituatie is. Inderdaad, ik tref manlief aan op de bank, afstandsbediening in de hand. Hij wijst naar het televisiescherm.
‘Waar zal ik vanavond naar kijken? Zal ik een “buitenlandse moeder-zoonfilm” kiezen? Deze?’ Hij klikt op de beschrijving van een film over de innige relatie die moeder Maria heeft met haar zoon Jezus en rolt bijna van de bank af van de slappe lach. ‘Of wat denk je van deze categorie? “Understated Independent Movies”, daar zit een film bij over een verlamde man die zwaar depressief is.’
‘Misschien moet je de categorie “overstated” films proberen,’ suggereer ik behulpzaam.
Echt helpen kan ik hem niet. In ons huis in Great Barrington is Daniel de actieve Netflix-kijker. Bijna elke avond ligt hij op de bank en...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.