Overrompelende film van Philippe Garrel

Traagheid suggereert diepzinnigheid. Hetzelfde geldt voor het gebruik van zwart-witbeelden in een tijd waarin de kleurenfilm al decennia gemeengoed is. Het is dus oppassen als je een film als Les Amants Réguliers te zien krijgt, die drie uur duurt, geheel in stijlvol zwart-wit is geschoten en de aarzeling die aan de daad voorafgaat belangrijker lijkt te vinden dan die daad zelf.

In Les Amants Réguliers, van regisseur Philippe Garrel, is Louis Garrel (de zoon van de regisseur) de beginnende dichter François, die een verhouding krijgt met de beeldhouwster Lilie (Clotilde Hesme). De film speelt zich af tijdens en na de beroemde meidagen van 1968 en het tempo ligt, dat mag je wel zeggen, laag. Alles duidt erop dat dit een lange, kunstzinnige zit gaat worden.

Maar gaat het in dit geval goed? Ja, is mijn aarzelende antwoord. De film begint sterk, met mooie, vreemd kalme beelden van de Parijse revolutie – een wat zwaar woord, dat de...