Pop op internet

Het antwoord van Neil Young was altijd hetzelfde, meer dan twintig jaar lang: binnenkort, nee heus waar, binnenkort. Dan zouden de kluisdeuren opengaan, om zijn keuze uit zijn rijke archief van nooit eerder officieel verschenen muziek aan de wereld te tonen. Toch kwam het er alsmaar niet van.

De reden van het lange uitstel? Neil Young geloofde niet in de cd als geluidsdrager. Niet voor dít project, dat hij was gaan beschouwen als zijn levenswerk. De ouderwetse elpee, zo doceerde hij ooit, had mooi ronde geluidslijnen. De cd reproduceert digitaal precies dezelfde lijnen, maar dan, door de vertaling van geluid in enen en nullen, met minutieuze kartellijntjes aan de uiteinden. Young bleef die hapjes in het geluid horen, en daar kon hij niet mee leven.

Eind vorig jaar had hij de oplossing eindelijk gevonden. Een compromis, zo bleek bij het verschijnen van deel één in de Archives-serie, een registratie van een optreden met Crazy Horse uit 1970, te koop als cd met...