Roman / Ian McEwan

Solar is wat de Britten een ‘state of the nation’-roman noemen. Zo’n boek waarin de toestand van de wereld innig verknoopt is met het anekdotisch wedervaren van de hoofdpersonen. In Saturday, Ian McEwans laatste grote roman uit 2006, zongen op die manier 9/11 en de Irakoorlog mee. Nu is dat de klimaatcrisis, een onderwerp dat het menselijk gemoed nog zwaarder belast, omdat een sprookjesafloop niet in zicht lijkt. Bovendien een onderwerp, getuige de opiniestukken in kranten, waarbij een verbeten zwart-wittegenstelling wet lijkt en genuanceerde grijstonen verbannen zijn. Even mies word je aldus van de ecologische-ramp-aanzeggers als van de niets-aan-de-hand-relativisten.

McEwan (1948) lijkt mij tot de eerste categorie te behoren, maar gelukkig lijdt zijn roman daar in het geheel niet onder. De grootste provocatie aan het adres van degenen die pamflettistisch geschuimbek in romanschutkleur verwachtten, is dat Solar, oneerbiedig gezegd, een dijenkletser is. Zo zeer...