Fotodocument / Laatste dagen van een vader

De oude man schuifelt door de kamers. Hij ziet de dingen: meubels, licht tapijt, een tandenborstel in een glas. Zijn hand aait de kop van de hond. Ze heet George, maar dat vergeet hij. Dus noemt hij haar het mormel.

Het klokje naast zijn bed tikt. Soms kijkt hij in de spiegel. Elke keer schrikt hij. Van de verrimpelde huid, zijn grijze haren. Hij houdt niet van die man.

Eindeloos veel briefjes schrijft hij. Aan zijn vrouw, aan zijn zoon, aan zichzelf. Waar zijn ze gebleven?

Hij slaapt veel. In zijn groene leunstoel, onder de lamp. Totdat zijn zoon op bezoek komt. Zijn zoon, de fotograaf.

Phil Toledano ontdekt kort na de plotselinge dood van zijn moeder dat zijn vader aan dementie lijdt. Het is geen alzheimer, zeggen de dokters, maar zijn kortetermijngeheugen werkt niet meer. Daarom verdwaalt hij – in zijn huis en in de tijd. Uren kan hij op de wc doorbrengen. En steeds vraagt hij zich af waar zijn vrouw toch blijft.

Die eerste tijd was het...