Slappe hap

‘Nepvegetariër’. Ik nam de belediging met blozende wangen in ontvangst van een stevige, blonde ober in een Limburgs restaurant. Ik had er om een vegetarisch menu verzocht, maar een tafelgenoot wees me erop dat er biologisch vlees werd geserveerd. Dat kon mijn diervriendelijke hart wel verdragen, en uit angst voor de melige geitenkaashap die de vegetariër doorgaans geserveerd krijgt, besloot ik te switchen. De ober dacht er het zijne van.

Bijzonder tevreden met mijn keuze was ik, toen ik in mijn tienerjaren overschakelde naar diervriendelijk vlees. Wat een vondst: ik was goed voor de wereld en kon toch vlees blijven eten – alleen niet bij McDonald’s, want die Big Mac-koeien schenen nog wel eens levend gevild te worden. Dit was idealisme zonder geitenwollen sokken. En nog gezond ook, want de antibiotica waar het vee in megastallen mee werd volgestopt, kwamen mijn mond niet in. Nog altijd kijk ik met verbazing naar mijn vrienden die voor een barbecue dozen...